Bir daha asla yapmam dediğimiz hataları yapıp, başka kişileri, bambaşka duygularla sevmiyor muyuz? Bu olaylarda kişilerin bu kadar önemi var mı sizce?

"Ben isterdim ki, deodorant reklamlarındaki gibi biriyle çarpıp tanışayım, ya da barda çakmağımı isteyen bir adam, üç saat sonra beni Maldivler’deki yazlığına çağırsın ve orada evlenip mutlu olalım."

Canınız sıkkın olduğunda ne yaparsınız?

Kadınlar bakımından genel olarak bu listede alışveriş yapmak ve kuaföre gidip saçı kestirmek veya boyatmak başı çeker. Muhtemelen bunun da altından kalkılamayan bir kredi kartı ekstresi ve "aslında saçımın eski hali daha güzeldi" pişmanlığı gibi bir sonu olur.

Bir de kız arkadaşlarımızla buluşup her detayı anlatırız. Özellikle de konu erkek meselesiyse, üç gün önce öve öve bitiremediğimiz adamı bu sefer yerin en dibine sokarız.

Ben canım sıkıldığında kitap okurum. Bambaşka hayatlara dalıp kendiminkini unuturum veya benim yaşadıklarıma benzer hikayelerde teselli bulurum. Başka hiçbir şey bana kitap okumak kadar iyi gelmez. 

Bir de canım sıkkın olduğunda kesinlikle daha üretken oluyorum. Daha çok çalışıyorum, daha çok yazıyorum, daha çok geziyorum. Kendi beynimde dolanan düşünceleri bastırmak ve onlardan kaçmak için başka bir şeylerle uğraşıyorum.

Bundan birkaç ay önce karşımda beni çok iyi tanıyan, benim bir ilişkiye motive kalabilmem için bir erkeğin neler yapması gerektiğini anlatırken ağzımı açık bıraktıran, bana yoğun çalışsa dahi hep zaman ayıracağının ve hiçbir zaman kendini dışarıya kapatmış her şeyi baş başa yapan çiftlerden biri olmayacağımızın sözünü veren bir adam vardı. Bana o kadar tatlı bir şekilde beni hayatında ne kadar çok istediğini anlatıyordu ki, o dönem hayatımda pekala çok hoşlandığım başka bir adam olmasına rağmen, eridim bittim, ondan başka herkesi hayatımdan ihraç ettim ve onunla bir maceraya atıldım.

Peri masalı gibi başladı, ayaklarım yere basmıyordu. Kadınlar mutluyken güzelleşir ya... Dünya bir anda olduğundan daha güzel gelir ya... İlişkiyle alakasız bütün problemler bile kadının gözüne daha kolay görünür ya... Öyle bir dönemdi benim için. İnancımı kaybettiğim her şeye yeniden inanmaya başlamıştım. 

Sonra her şey değişmeye başladı. Adamın işi, adamın sporu, adamın maçı, adamın toplantıları. "Eee ben bu hayatın neresindeyim?" diye isyan etmeye başladım. 

Ben inanmıyorum çünkü, bir insanın hayatında gerçekten istediği bir kadına jestler yapamayacak, onunla görüşemeyecek kadar yoğun olabileceğine... Ben de ev hanımı değilim ki, çalışıyorum, yüksek lisans yapıyorum, geziyorum, tozuyorum, kadın olmanın doğal sonucu bakımsal meselelere haftada ciddi mesailer harcıyorum. Benim zamanım varsa onun da olabilir. İsterse tabii. 

Yeni yaşımın ilk akşamında, çok net anladım. Demiyordum ki, hayatını bana ada, işi gücü bırak benimle ilgilen. Ama doğum günümde bile bana bir şirinlik yapmayan, beni havalanından karşılamak gibi bir süpriz yapmak yerine evde fosur fosur uyuyan bir adam istemiyordum hayatımda. Ne sevgililerim oldu, bana inanılmaz süpriz partiler organize eden, nereye gidersem gideyim havaalanı kapısında kollarını açmış kocaman bir gülümsemeyle beni bekleyen... Oluyor yani böyle şeyler gerçek hayatta, gördüm.

Adam ne dedi? Konuşalım. Ne konuşacağız? Daha farklısını şu an yapamayacağını anlatacak, hiçbir şey için söz veremediğini, ama beni hayatında istediğini... Ütopya yani. Hiçbirimizin hayatında hiçbir zaman her şey mükemmel olmayacak, olsa zaten yazının en başındaki cümle gibi olaylar olurdu, hepimiz güllük gülistanlık yaşardık. Önemli olan her şey yolunda gitmediğinde de bir insana sevgini gösterebilmek. Minicik jestlerle de olsa... 

Beni hep fevrilikle suçlamıştı. Bekledim. Bomboş cumartesisinde gelsin özür dilesin, gönlümü alsın, kendini anlatsın. Yapmadı. Onun yerine bir daha kapıştık gecenin bir vaktinde. 

Saat 4:00, ben harika bir ev partisindeyim, keyfim de bayağı gıcır esasen. Çok tatlı iki komşumla tanışmışım, yanımda birlikte vakit geçirmekten çok hoşlandığım Martha ve Rüya var, Rüya'yı bundan sonraki ilişkilerimde koçum olarak atamaya karar verdiren hikayeler dinliyorum, İstanbul'da yaşayan bambaşka ülkelerden gelmiş renkli insanlarla tanışıyorum...

Adam "Senin istediğin gibi bir sevgili olabilmem için zamana ihtiyacım var." dedi. Ne kadar zaman? Ben beklediğimde elime ne geçecek? Harika bir ilişki sözü verebiliyor musun? Yok. Bir de "Sen böyle düşünüyorsun, olaylar benim açımdan daha farklı" dedi. "Gel o zaman konuşalım." dedim. Yarın toplantı için Avrupa Yakası'na geçecekmiş, ondan sonra konuşurmuşuz!! Yol üzerinde uğramanı değil, benim için gelmeni istiyorum, şimdi gel dedim. Gelseydi, erir biter kavga bile edemez, her şeyi unuturdum. O ne yaptı? 25 TL taksi parası veya 1 saatlik uykuyu benim için feda edemedi.  Hiç huyum değildir ama bir şey görüp onu özlememe neden olabilecek her yerden sildim ve engelledim.

Üzüldüm. Onu kaybettiğime değil. Kaybettiğim bir şey yok.  Beni üzen, cadolozlaştığımda gelip sarılıp beni ne kadar sevdiğini söyleyemeyen, biz olabilmemiz için egosunu arka plana alamayan, gerektiğinde beni silkeleyip kendime getiremeyen bir sevgili.... Sonuç olarak boktan bir sevgili olmuş oluyor. Bambaşka bir şey hayal etmiştim, ona üzüldüm. Bir de Mr. Prozac kadar harika bir ismi bu kadar hak etmeyen bir adamda harcadığıma...Partiye mola verdim, bir şişe rom aldım ve bana leziz bir kokteyl hazırlamayı vaad eden adamın kokteyllerine bıraktım kendimi. İşe yaradı. 

Sonra da kendimi Oben Budak'ın "Falan Filan"ına vurdum. Edebi bir şeyler, harika bir kurgu, şaşırtıcı bir içerik bekliyorsanız avucunuzu yalarsınız. Seks içeriklerini okurken huzursuz oluyorsanız, kitaptan nefret edersiniz. Kızkıza dedikodu kıvamında arsız detayları olan, aşk maceralarının kitabı bu. Bana Fransız kız arkadaşım ile, Berlin sokaklarında marketten aldığımız birer şişe şarap ile fısır fısır yaptığımız sohbetleri anımsattı. 

Özellikle de final cümleleri bence her kadının kulağına küpe olması gereken cümleler. Hep unuttuğumuz bir gerçeği hatırlatıyor:

"Kişiler değişse de yaşadığımız hep aynı değil mi? Bütün duygular aşk-ayrılık-ihanet ve seks arasında gidip gelmiyor mu? Bir daha asla yapmam dediğiniz hataları yapıp, başka kişileri, bambaşka duygularla sevmiyor muyuz? Bu olaylarda kişilerin bu kadar önemi var mı sizce? "

Ve kitapta bayıldığım diğer cümleler ve paragraflar:

- "Adrien beni terk ediyor. Tek yaptığı bu... Onun zaten tek hamlesi oldu bu dört yıllık ilişkide. Sadece evi terk ederken eylemde bulundu. Beraber yaşadığımız evi o bulmadı, yemek yapmadı, ortalığı temizlemedi, tatil planları yapmadı, bilet kuyruğunda beklemedi, doğum günlerinde hediye almadı, D&R’dan film bile seçmedi. Hiçbir şey yapmadı, sadece terk etti."

- "Aynı acıyı binlerce kez yaşamanıza ve bunun geçici bir süreç olduğunu bilmenize rağmen aşk acısı çekmek tuhaf! Şu an hatırlamıyorum sayısını ama kabaca hesaplarsak 15 senelik bir aşk tecrübem var. Nereden baksanız sağlam bir kariyer bu."

- "Önce kedi alan sonra ortak ev alır, sonra yazlık alır. Hayatları boyunca hiç gezmeden tozmadan ruh hastası gibi o evlerin taksidini öder, yaşlanınca da gider orada emeklilik hayatını sürdürür. Yani bu anlattığım ortalama bir türk ailesinin en büyük hayalidir zaten."

- "Hem şaşırmış, hem sevinmiş, hem istekli, hem vermeye hazır, hem de umurumda değilsin anlamlarını tek bir cümlede toplamaya çalıştım ama olmadı."

- "Sanki aldığım nefesi damarlarıma o pompalıyor, kanımı o temizliyor gibi hissettiğimden ayrılınca direkt ölüyorum zannettim."

- "Bok varmış gibi saati 09:30’a kurduk ki kahvaltıyı kaçırmayalım. Zaten bu kahvaltı meselesinden ne rüyalar, ne orgazmlar ne güzel uykular kaçmıştır. Bu açlık ne yahu. Evinde olsan dünden kalma ekmeklerini hafifçe ısıtıp bir dilim beyaz peynir ve taze demlediğin çayla kahvaltıyı geçiştireceksin ama oteldesin diye krallara layık bir kahvaltı etmek zorundasın. Sanki her sabah sevgiline ve kendine upuzun bir ziyafet sofrası hazırlıyorsun, 11 çeşit peynir,  15 çeşit zeytin ve binlerce gereksiz hamur işi olmadan kahvaltını edemiyormuşsun gibi ne saçma öyle değil mi?"

Ve kitapta da geçen çok tatlı bir şarkıyla kapanışı yapalım, yeni başlangıçların şerefine dans edelim: Groove is the heart!

Dip Not: 

1) Yazıdaki tırnak içindeki bütün cümleler Oben Budak'ın "Falan Filan"ındandır. 
2) Bütün görseller Sex and the city'den. 
3) Bir de kafamın karışık olduğu günlerde yazdığım yazılara yaptığınız yorumlar için çok çok teşekkür ederim. Daha objektif bakabilen insaların görüşünü almak şahane.