Bir süredir yazamadım.
Toplandım, yollara düştüm, bir sürü şey deneyimledim, geri geldim. Valizlerimi bile boşaltamadım. Çalıştım, hayal kurdum, gittim, geldim, karıştım, listeler yaptım, uyudum, uyandım, kahve içtim, yazdım, düşündüm, biraz daha karıştım, kahkalalar attım, yeni insanlar tanıdım, yaramazlıklar yaptım, sorumluluklar aldım, markete gittim, mailler attım, fotoğraflar çektim, notlar aldım, giyindim, soyundum, şaşırdım, üzüldüm, karıştım, müzikler dinledim, kadehler tokuşturdum, adımlarımı saydım, boş boş duvara baktım, hızlı hızlı kararlar aldım.
Günler birbirine bazen uykusuz, bazen çok uyuyarak bağlandı. Her zamanki gibi bol bol kahve içtim.
Bir ay içinde Hemşin'in dağlarının tepesinden manzarayı izledim, Prag'ta Charles Köprüsü'ne karşı Pilsener Urquell yuvarladım, Mescid-i Aksa'ya gidip dua ettim, İstanbul'da evimin koltuğunda yayılıp Cemal Süreya okudum, Tel Aviv sahillerinde güneşlendim, Kapadokya'da balonların sesi ile uyandım.
Bazen durup geçmişe bakıp hayatta çok yol katettiğimi düşündüm, aradan on saniye geçmeden kendimle dalga geçtim hala toy bir genç kız gibi düşündüğümü ve davrandığımı fark ettim.
Biraz daha kahve içtim, yapılacaklar listemi biraz daha uzattım. İşe gittim, işten geldim.
Sonra bir anda her şey netleşti. Ne istiyorum, ne istemiyorum, ne beni mutlu ediyor, neden mutsuzum. Uzun zamandır olmadığı kadar net biliyordum.
Nasıl olduğunu bilmiyorum ama bir anda içimdeki bütün fırtınalar duruldu. Hafifledim. Belki de bu kadar arsızca seyahat etmemin bir sebebi vardı. Belki de gerçekten kendimi bulmam için gitmem gerekiyordu.
Bugün marketten çıkmış kulaklıklarımı takmış, eve doğru yürümeye başlamışken, arkamdan kasiyer çocuk koştu: "Abla muzunu unuttun."
Güldüm. "Muzu boşver, kendimi buldum." dedim. "Deli" dedi muhtemelen içinden. Hatta galiba benden korktu. Teşekkür ettiğimi bile duymadan kaçtı.
Ben tekrar kulaklıklarımı taktım, "Olmalı", "Bunu yapmalısın." "Doğrusu bu"ları arkamda bıraktım, muzumu yedim, kahvemi içtim. Sevgilimden ayrıldım. Çok içten gülümsedim.
Yeniden merhaba!
Toplandım, yollara düştüm, bir sürü şey deneyimledim, geri geldim. Valizlerimi bile boşaltamadım. Çalıştım, hayal kurdum, gittim, geldim, karıştım, listeler yaptım, uyudum, uyandım, kahve içtim, yazdım, düşündüm, biraz daha karıştım, kahkalalar attım, yeni insanlar tanıdım, yaramazlıklar yaptım, sorumluluklar aldım, markete gittim, mailler attım, fotoğraflar çektim, notlar aldım, giyindim, soyundum, şaşırdım, üzüldüm, karıştım, müzikler dinledim, kadehler tokuşturdum, adımlarımı saydım, boş boş duvara baktım, hızlı hızlı kararlar aldım.
Günler birbirine bazen uykusuz, bazen çok uyuyarak bağlandı. Her zamanki gibi bol bol kahve içtim.
Bir ay içinde Hemşin'in dağlarının tepesinden manzarayı izledim, Prag'ta Charles Köprüsü'ne karşı Pilsener Urquell yuvarladım, Mescid-i Aksa'ya gidip dua ettim, İstanbul'da evimin koltuğunda yayılıp Cemal Süreya okudum, Tel Aviv sahillerinde güneşlendim, Kapadokya'da balonların sesi ile uyandım.
Bazen durup geçmişe bakıp hayatta çok yol katettiğimi düşündüm, aradan on saniye geçmeden kendimle dalga geçtim hala toy bir genç kız gibi düşündüğümü ve davrandığımı fark ettim.
Biraz daha kahve içtim, yapılacaklar listemi biraz daha uzattım. İşe gittim, işten geldim.
Sonra bir anda her şey netleşti. Ne istiyorum, ne istemiyorum, ne beni mutlu ediyor, neden mutsuzum. Uzun zamandır olmadığı kadar net biliyordum.
Nasıl olduğunu bilmiyorum ama bir anda içimdeki bütün fırtınalar duruldu. Hafifledim. Belki de bu kadar arsızca seyahat etmemin bir sebebi vardı. Belki de gerçekten kendimi bulmam için gitmem gerekiyordu.
Bugün marketten çıkmış kulaklıklarımı takmış, eve doğru yürümeye başlamışken, arkamdan kasiyer çocuk koştu: "Abla muzunu unuttun."
Güldüm. "Muzu boşver, kendimi buldum." dedim. "Deli" dedi muhtemelen içinden. Hatta galiba benden korktu. Teşekkür ettiğimi bile duymadan kaçtı.
Ben tekrar kulaklıklarımı taktım, "Olmalı", "Bunu yapmalısın." "Doğrusu bu"ları arkamda bıraktım, muzumu yedim, kahvemi içtim. Sevgilimden ayrıldım. Çok içten gülümsedim.
Yeniden merhaba!
5 yorum:
Cok merak ettim seni... Kac gundur... Herseyin hayirlisi diyelim...
ben de çok merak etmiştim,dün akşam ütü yaparken düşündüm hatta,acaba mr feelgood ile herşey yolunda mı diye...Herşeyin hayırlısı,sen gülümse özgürce güzelim.Gülmek sana çokkk yakışıyor
belki de hayat sana çok daha iyisini verecek, bilemeyiz..üzüldüm sen de üzülmüşsündür..herşeyin hayırlısı..
Şaşırdım mı evet.Sağlıkla toparlan.
Sevgiler Alev
Bir terslik var demiştim...Ne yazsam bilemedim, geçiş Dönemi'ni sancısız atlatmayı başaracak aktivitelerin bol olsun.
Senin için en iyisi seni biryerlerde bekliyor ,niye oyalanıyor bu kız diye hayıflanıyor demekki.
EO
Yorum Gönder