Kadınların en büyük ironisidir: Evimizde dolaplara sığmayan yığınla kıyafet vardır, siparişi verilmiş kargonun elimize ulaşmasını beklediğimiz gıcır ciciler yoldadır, kredi kartı ekstresi daha aylarca ödenecek taksitlere bölünmüş alışverişlerle doludur; ama hala "giyecek hiç bir şeyimiz yok"tur. Alışveriş yapmaktan kendimizi alıkoyamayız.
Hani eski suratlı olanları kaldırıp atıyordum zaten; ama bir alışveriş krizinde iyi para ödeyip aldığım parçaları, bir sürü fotoğrafta üzerimde diye daha fazla giymek istemediğim harika elbiseleri, bedenime uymamasına rağmen çok beğendiğim için "Belki bir gün zayıflar veya kilo alırım ne malum?" diye aldığım harikaları ne yapacaktım?
Benim atmaya kıyamadığım cicilerim "durumu iyi olmadığı için yardım etmelik" verilebilecek kişiler için de biraz frapan kaçıyordu. Eve gelen teyze, dekolteli diye kızına giydirmeyeceği pek şükela body'i toz bezi yaptığı zaman yardım niyetine birilerine kıyafet vermekten de vazgeçtim.
Bir de yaptığım seyahatlerde arkadaşlarımla yaptığımız valiz ortaklıklarından veya bir arkadaşımda kaldığım zamanlardan biliyorum. Bazen birinin yıllardır dolabında duran hiç giymediği hırka benim yıllardır aradığım parça olur. Bazen benim üzerimde güzel durmadığı için kesimine bok attığım pantolon arkadaşımı afet yapar.
İşte bütün bunların sonucunda oturdum "Chucha Boutique"i açtım. Dolabımın içinde ne var ne yoksa döktüm. "Bunlar olmazsa ölürüm" dediğim 3-5 parçayı bir kenara ayırdım, "Kalanı gitmeli" dedim. Kimisi bir pasajdan alınma, kimisi dünyanın diğer bir ucundan, kimisi aylarca taksidi ödenmiş gayet markalı... Ortak yanları hepsini bayıla bayıla almış olmam. Atmaya veya vermeye kıyamayacak kadar büyük bir sevgi duymam.
Chucha Boutique'in en güzel tarafı bu: Onları benden daha çok sevecek ve daha iyi kullanacak yeni sahiplerine kavuşturuyor. Ben alana kavuşmuş oluyorum, yeni sahipler çok uygun fiyata yepyeni cicilere.
Chucha Bouitique oldukça aktif birinci ayını devirdi. Ürünleri alanlardan aldığım olumlu geri dönüşler de beni en az kazandığım boş alan kadar çok sevindirdi. Pek sevgili "chucham" Sinem de blog butiğe katıldı.
Hedef mi? 6 ayda bütün gardrobumu boşaltmak! Bildiğimiz bomboş yapmak!
Sonra da bu diyarlardan göçmek -en azından Avrupa Yakası'na kadar- :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder