güneş aşkı ve pazartesileri keyiflendirme formülü

İş çıkışı eğer bir planım yoksa, eve gitmeden önce Cevahir'e uğramak adetim oldu. Cevahir'e bayıldığımdan kesinlikle değil. Mimarisi de, ortamı da iç bayıcı; gelgelelim tam yolumun üzerinde ve içinde işime en çok yarayan bütün mağazalar var: D&R, Watsons ve Body Shop'a uğrayıp ufak tefek bir şeyler alıp, Starbucks'ta soğuk bir şeyler içerek ve vitrinlere bakarak trafik saatlerini atlatmak iyi geliyor.

Geçenlerde Watsons kasasında sırada bekliyorum. Tam kasanın yanına seyahat setlerini koymuşlar, daha o günün sabahında şehre gelmiş olmama rağmen benim bile canım seyahate çıkmak istedi.

Arkamda da bir çift var.
- Aşkım biz ne zaman birlikte tatile çıkacağız? (Tabii ki dişi olan bu soruyu soran.)
- Bebeğim bu aralar maddi olarak çok rahat değilim ya biraz ertelesek...
- Ya hem benim biraz param var bir kenarda sana yük olmam. Ya da istersen yazlığa filan gidebiliriz çok da para harcamamış oluruz.
- Haziran ayı biraz sıkışık ya benim için.
- Tamam o zaman temmuzda iki kere tatile çıkalım?
- Temmuzda da staja başlayacağım ben.
- Ee benim bundan niye haberim yok?
- Daha kesinleşmedi o yüzden.

Neredeyse elimdeki alışveriş sepetini dönüp adamın kafasına geçireceğim veya kızın kolundan bir kenara çekip, "Kızım silkelen bir kendine gel, ya bu adamdan ya tatilden vazgeç sen en iyisi!" diyesim geliyor. Dudaklarımı ısırıp, sepetimi sıkı sıkı kavrıyorum karışmamak için.

Bu kadar zamanda bir şey öğrendiysem o da şu: "Bir insan bir şeyi yapmak isterse, koşullar ne olursa olsun yapar." Yani bu sadece kadın-erkek ilişkileri açısından değil, bütün hayata dair böyle.


"Param yok" ve "Zamanım yok" en yaygın iki bahanedir ve çoğu zaman söyleyenler kendilerini bile inandırırlar paralarının ve zamanlarının olmadığına. Aslında vardır, ama onlar bunları başka şey için harcamayı tercih ettikleri için söz konusu şey için paraları ve zamanları kalmaz. (Asgari ücretle bir aile geçindirenlerden bahsetmiyorum tabii ki. Öğrenci / yeni mezun hayatından bahsediyorum.) Bu hep böyledir. Kitap okumaya zamanım yok diyen birinin tv başında, internet başında ve yolda geçirdiği sürelerin toplamı nereden baksan haftada 100-200 sayfa eder; ama o kitap okumak yerine başka bir şeyi tercih ediyordur. Bir konsere gitmek için param yok diyen insan aslında o konserin parasını bir haftada biraya yatırıyordur. Bu örnekler çoğaltılabilir.

"Herkes kitap okumayı, seyahat etmeyi istemeli" demiyorum ben, herkes canı ne istiyorsa onu yapmalı diyenlerdenim tam tersine. Sadece anlamıyorum, bazı şeyleri yapabilmek için gökten bilmem ne kadar ekstra para veya bilmemkaç gün boş saat düşmesini bekleyenleri. "Sen nasıl her delikten çıkabiliyorsun?" diye şaşırarak soranları. Cevap çok basit: Ben bir şeyleri yapmak için çooook daha fazla zamanım olmasını filan beklemiyorum. "Şimdi bu koşullar altında bunu nasıl yaparım?" diyorum. Yorgunluk dışında bir zararını görmedim, ki beden yorgunluğu çabuk geçiyor.

Bu sene hiç iznim olmamasına rağmen tatil yapmak istiyordum ve haftasonu güneş aşkımın beni Çeşme'ye savurmasını sağladım. Keşfettiklerim, beğendiklerim, ilgimi çekenler, uyuz olduklarım tabii ki bu hafta burada olacak. Bir de ayrı bir müjdem var!

Bu blogta bir de anket yapmıştım, söyleşilere de başlayalım mı, diye. %76 oy ile "şükela olur" sonucuna ulaşmıştık.

Haftanın pek çoğumuz için en sevimsiz günü olan pazartesi günleri bu blogta bir söyleşi bulacaksınız. Amacım en sevimsiz gün olan pazartesi günlerimize güzel işler yapan gençleri taşıyarak pazartesileri daha güzel yapacak bir şevk bir motivasyon vermek. Hiç olmadı pazartesi günlerine keyifli bir yarım saat ekleyebilmek. Haftaya başlıyoruz!