Elif Şafak, iki renkli oje ve çıt çıt

Başlığa bakınca "Elif Şafak, Aşk'ın satışlarını kutlarken kameralara yakalandı. İki renkli ojeleri ve çıt çıt ile uzattığı saçları dikkatlerden kaçmadı." gibi bir içerik bekliyor insan farkındayım. Ama benim yazacağım şeylerin bunlarla en ufak bir alakası yok.

İki renkli ojeler de çıt çıtlar da bana ait, Elif Şafak okuyan da benim!!

Uzun bir süre çıt çıt kullanmıştım, sonra saçlarımı boyatınca vazgeçmiştim. Geçen gün buldum çıt çıtlarımı sakladığım yerden. Eskimişler biraz. Ama saç boyunun insanı bir anda ne kadar değiştirdiğini fark ettim. Saçlarınızı boyata boyata bir hal olduysanız ve hala değişikliğe dıymadıysanız, çıt çıtları deneyin.


Bir de geçen gün canım sıkıldı, iki renkli oje sürdüm. Benden başka kimse beğenmedi, artık vazgeçilmezim olmuş düz kırmızı ojelerimi özleyiverdi insanlar bir günde.

TimeOut İstanbul Ekim 2008 sayısındaki Elif Şafak söyleşisinden:

- Evinde oturup odaya kapanarak yazan biri değilim. Romanlarımın çoğu kafelerde, havalanlarında, kütüphanelerde, vapurlarda, bir yerden bir yere giderken yazıldı. Yaşayarak yazıyorum.

- Ben roman yazarken kahraman yaratmamaya özen gösteririm. Onun yerine hatası, eksiği, yarası, kompleksleri olan çelişkili karakterleri anlatmayı seviyorum.

- Annelik ile yazarlık arasında yüzde yüz uyumlu bir ilişki yaşanabileceğini sanmıyorum. Çünkü hamurları farklı. Annelik vermek üzerine kurulu, özellikle de çocuklar küçükken. Yazarlık ise bencil bir uğraş, yazıyı ve 'ben'i öne çıkaran.

- Ben obur bir okurum. İlgimi çeken her şeyi okurum. Dünya edebiyatının klasiklerinden popüler kadın dergilerine kadar. Popüler kültürü küçümsemem ondan da çok beslenirim.



Bir de aşağıdaki resimde gördüğünüz ofisteki (evet orası benim ofisim) acayipliği bulun bakalım!!! : ))


Günün şarkısı da Telepopmusik'ten Close:

Close from Kamila Pinto Keith on Vimeo.